திரைப்படங்களை வணிக திரைப்படம், கலைத் திரைப்படம் என்று பிரிப்பதில் எப்போதும் எனக்கு உடன்பாடில்லை. ஒரு ரசிகனாக தன்னிடம் வரும் மனிதனுக்கு, திரைப்படம் எதைக் கொடுக்கிறது? என்பதுதான் மையமான கேள்வி. அந்த வகையில் 'வீரத்தை' மூன்று காரணங்களுக்காக கொண்டாடலாம்.
'நான் உழைக்கிற சாதிடா' - படத்திற்கு இந்த வசனம் தேவையா? என்று தெரியவில்லை. ஆனால், இன்றைய சூழலில் சுரண்டுபவனை எதிர்க்க, நீ உழைக்கும் சாதியாய் இருந்தால் போதுமென்கிறது வீரம்.
படத்தின் வில்லங்களை இன்ன சாதி, இன்ன மதம் என்று அடையாளப்படுத்துவதிலிருந்து மாறுபட்டு - கந்துவட்டிக் கும்பலையும், பட்டாசு ஆலைகளின் ஒட்டச் சுரண்டும் கூட்டத்தையும் நிறுத்தியிருப்பது - சமகாலத்தின் தேவை.
இறுதியாக - நாம் என்னதான் நியாயத்தின் பக்கம் நின்றாலும், நம்மால் தனது சொகுசு வாழ்க்கையை இழக்க நேறும் வெறியர்களும்/ எதிர்வர்க்கமும் சும்மா இருக்க மாட்டார்கள். அவர்கள் உழைக்கிறவனை உரசி, வன்முறைக்குத் தூண்டுவார்கள் ... ஆனால், இறுதியில் உழைக்கிறவன் வெல்வான்.
இந்த இடத்தில் உழைக்கும் சாதியின் பிரதிநிதியாக, அஜித் நிற்கிறார். உண்மையில், நாம் ஒவ்வொருவரும் நின்ற்க வேண்டும்.
# kudos man ... fight united :)
0 கருத்து சொல்லியிருக்காங்க...:
Post a Comment